اشعار شب عاشورا – وحید قاسمی
خواب ديدم در اين شب غربت
خواب دشتي عجيب و خون آلود
خواب ديدم كه پيكرم، خواهر
طمعه ي گرگ هاي وحشي بود
**
اضطرابي به جانم افتاده
كه بيان كردنش ميسر نيست
يك جوانمرد با شرف، زينب
بين اين سي هزار لشگر نيست
**
ماجراهاي عصر فردا را
در نگاه تر تو مي بينم
راضي ام بر رضاي معبودم
تا سحر بوته خار مي چينم
**
شب آخر وصيتي دارم
در نماز شبت دعايم كن
ظهر فردا به خنده اي خواهر
راهي وادي منايم كن
**
باغ سرسبز خاطراتت را
غصه پاييز مي كند زينب
گوش کن! شمر خنجر خود را
آن طرف تيز مي كند زينب
**
عصر فردا ز اهلبيت رسول
زهر چشمي شديد مي گيرند
وقت تاراج خيمه هاي حرم
چند كودك ز ترس مي ميرند
**
كوفيان شهره ي عرب هستند
مردماني كه دست سنگينند
رسم شان است ميوه را در باغ
با همان برگ و شاخه مي چينند
**
دوركن از زنان و دخترها
هرچه خلخال در حرم داري
خواهرم داخل وسائل خود
روسري اضافه هم داري؟
**
عصر فردا بدون شك اينجا
مي وزد گردباد خاكستر
با صبوري به معجرت حتماً
گره ي محكمي بزن خواهر
وحید قاسمی
*********************
اشعار شب عاشورا
عکس امشب که خوش احوال تو را می بینم
عصر فردا ته گودال تو را می بینم
آمدم تا که دلی سیر کنارت باشم
شانه بر مو بزنی آینه دارت باشم
چقدَر پیر شدی ،از حسنم پیر تری
از من خسته به والله زمین گیر تری
مادرم بود که آگاه ز تقدیرم کرد
من اگر پیر شدم پیری تو پیرم کرد
عصر فردا به دل مضطر من رحمی کن
ته گودال به چشم تر من رحمی کن
من ببینم که تو بی پیرهَنی می میرم
تکیه بر نیزه ی غربت بزنی می میرم
آه از سینه ی پر خون بکِشی می میرم
از دهان نیزه ای بیرون بکشی می میرم
سنگ به پیشانی یحیی بخورد می میرم
سینه ی خسته ی تو پا بخورد می میرم
وای اگر طعنه ز دشمن بخوری می میرم
بی هوا نیزه ز گردن بخوری می میرم
سر گودال من از هول و ولا می میرم
زود تر از تو در این کرب و بلا می میرم
دختر فاطمه ام پس به لگد می میرم
بر سر و صورت تو چکمه خورد می میرم
پنجه ی کینه به مویت برسد می میرم
نیزه ای زیر گلویت برسد می میرم
از نبی بوسه بر این حنجر تو می بینم
خنجری کند به پشت سر تو می بینم
مُردم از غم بروم فکر اسیری باشم
قبل از آن فکر مهیّای حصیری باشم
اگر شاعر این شعر را میشناسید لطفا اطلاع دهید
**********************
اشعار شب عاشورا – علیرضا شریف
وای اگر امشب این دشت به فردا برسد
شیون و گریه و آهم بـه ثریا برسد
به لب خشک تو دق می‌کنم از غصه اگر
تیغ خورشید بـر این پهنه صـحرا برسد
کوکب بخت جدایی ز تو تقدیر من است
چشم از روی تو بر هـم نزنم تا بـرسد
به تن اصغر تو یک سر سوزن حس نیست
با کمی آب تلظّـیش بـه لا لا برسد
علی‌ات را بشناسند نخواهند گذاشت
بویی از پیرهـنش نیـز بـه لیلا بـرسد
بدنش مثل فدک پخش زمین خواهد شد
پـای عباسم اگر بر لب دریا بـرسد
گرگ‌ها یوسف خواهر به سرت می‌ریزند
چاره‌ام چیست اگر کار به اینجا برسد ؟
نیزه ،خون ،چکمه ،سراشیبی گودال ،سرت
عمر زینب به گمانت به تماشا برسد؟
روی تل دختر مضطر شده می‌میرد اگر
پای اسبی به لب تشنهٔ بابا برسد
وای اگر پای شقاوت به حرم باز شود
دست بی‌عاطفه بر چادر زن‌ها برسد
آتش و خیمه و غارت شدن هر چه که هست
هیچ کس نیست به داد من تنها برسد
نذرِ بوسیدن سی جزء توأم تا خود صبح
قبل از آنی که به قرآن تنت پا برسد
نفس سینهٔ زینب،نفست می‌گیرد
وای اگر امشب این دشت به فردا برسد
علیرضا شریف
برگرفته از وبلاگ شبگرد بین الحرمین