اشعار عید سعید مبعث حضرت رسول(ص)

 

اشعار عید سعید مبعث حضرت رسول(ص) - رحمان نوازنی

 

می رسید از قله های کوه نور

از بلندای تشرف در حضور

 

فرش استقبال راهش می شدند

هر چه جن و هر چه انس و هر چه حور

 

کوه ها هم در تشهد آمدند

از تجلایی که شد در کوه نور

 

او چراغ شرع را آورده بود

بر سر این جاده های سوت و کور

 

تزکیه میداد روح خاک را

چشمه چشمه با سخن های طهور

 

مثل دریا رودها را جمع کرد

رودهایی از قبایل های دور

 

وحی می آرود تا آنجا که عقل

در خودش میکرد احساس شعور

 

شرح صدرش را کسی تخمین نزد

تا بفهمد کیست این سنگ صبور

 

و کتابی بود با خط خدا

تا بشر خود را کند با آن مرور

 

ای کتاب قل هو الله احد

لم یلد یولد و لم کفوا احد

 

تا شعاع مهرت عالمتاب شد

مهربانی از خجالت آب شد

 

این زمین دیگر کویر تشنه نیست

زنده شد ، آباد شد ، شاداب شد

 

فارغ از نسل و نژاد و رنگ و بو

هر غلامی با تو بود ارباب شد

 

تو همانی که بلال مسجدت

گل عرق هایش گلاب ناب شد

 

هر که با تو با علی راضی نشد

وصل بر دریا نشد مرداب شد

 

از زلال چشمه های وحی تو

تشنه ای همچون علی سیراب شد

 

این علی که مست پیغمبر شده

با دعای مصطفی حیدر شده

 

بعد از این افسار دنیا دست تو

ضرب و جمع و کسر و منها دست تو

 

بعد از این دین های دنیا باطل است

 دین آدم تا به خاتم دست تو

 

هل اتی که شرح زهرا و علیست

گشته نازل منتها با دست تو

 

سیزده ماهند در منظومه ات

گردش این سیزده تا دست تو

 

فوق ایدیهم تویی یا مصطفی

هیچ دستی نیست بالا دست تو

 

رحمه للعالمین تنها تویی

پس حساب روز فردا دست تو

 

پرچم حمد خدا دست علیست

اختیار پرچم اما دست تو

 

هر چه ما داریم دست فاطمه است

چونکه باشد دست زهرا دست تو

 

تو خودت گفتی حسینت از من است

پس حسین و کربلا ها دست تو

 

چلوه کردی در علی اکبر ولی

جلوه های این تماشا دست تو

 

دست تو دست خداوند است و بس

سهم ما یکبار لبخند است و بس

 

از حرا می آیی و جان می بری

روی دوشت بار قرآن می بری

 

سفره می اندازی و در خانه ات

مثل ابراهیم مهمان می بری

 

گاه موسی میشوی و با خودت

آیه های آل عمران می بری

 

گاه کشتی می شوی و نوح را

از دل امواج طوفان می بری

 

گاه از شوق علی می باری و

شوق خود را زیر باران می بری

 

نیمه شب ها روی دوش مرتضی

نان و خرمای یتیمان می بری

 

گاه در سلمان تنزل می کنی

عشق حیدر را به ایران می بری

 

گاه یاد بضعه ات می افتی و

زیر لب نام خراسان می بری

 

می رسد روزی که خود می آیی و

یوسف ما را به کنعان می بری

 

ای سحر خیز مدینه العجل

ای شفای زخم سینه العجل

 

ای سرای چشمهایت با صفا

امتداد چشم هایت تا خدا

 

غار تاریک مرا روشن کنید

مرده ام در بین این ظلمت سرا

 

لیله المحیای شب های حسین

ای رسول گریه های کربلا

 

کاروان سمت محرم میرود

کاش من هم جا نمانم از شما

 

از همان سر نیزه ای که می چکید

خون تازه روی خاک کوچه ها

 

سنگ ها آمد...سری افتاد وای

خواهری میگشت زیر دست و پا

 

یک گلی گم کرده بود ای وای من

عمه شد آنجا کبود ای وای من

 

رحمان نوازنی

 

********************

 

اشعار عید سعید مبعث حضرت رسول(ص) - علی اکبر لطیفیان

 

طي ميكنيم سمت ملاقات جاده را

شايد كسي سوار كند اين پياده را

 

وقتش رسيده است كه با گريه ريختن

جبران كنيد توبه ي از دست داده را

 

تكريم ديگري است همين امتناع ها

پس شكر ميكنيم عطاي نداده را

 

ما در ركوع نافله با آبروتريم

اصلاً نخواستيم تن ايستاده را

 

خُدّام آستانْ هميشه جلوترند

يا رب نگير خدمت اين خانواده را

 

مكه شرافتش به حضور محمد است

پس قصد ميكنيم فقط مكه زاده را

 

گر بي علي بناست كه اين راه طي شود

مگذار پس مقابل ما راه جاده را

 

ما درب خانه اي به جز اين در نميرويم

ما بي علي كنار پيمبر نميرويم

 

خوان كريم خالي و بي نان نميشود

فقر گدا حريف كريمان نميشود

 

گويي نمي برد ز عنايت سعادتي

آنكه اسير زلف پريشان نميشود

 

اين چه حكايتي است كه اصلاً براي ما

مبعث بدون شاه خراسان نميشود

 

از بركت دعاي رسول است هيچ جا

در دوستي فاطمه ايران نميشود

 

يكبار يا نبي و دگر بار يا علي

يا مصطفي بدون علي جان نميشود

 

چون شرح زندگاني مولاست خواندنيست

ورنه كسي كه پيرو قرآن نميشود

 

جبريل علي ، وحي علي و زبان عليست

قرآن بخوان رسول،كه قرآن همان عليست

 

مبهوت مانده است تماشاي خويش را

روح بلند و جلوه ي والاي خويش را

 

سوگند ميخوريم همه تَرك ميكنيم

بردارد از بهشت اگر پاي خويش را

 

اصلاً همان زمان چهل سال پيش هم

اثبات كرده بود بلنداي خويش را

 

آنكس امام ماست كه در ليلة المبيت

وقتي كه رفت داد به او جاي خويش را

 

او ماندني نبود اگر پُر نكرده بود

با مرتضي و فاطمه دنياي خويش را

 

از ديدن تجلي خود دست ميكشيد

ميديد تا تجلي زهراي خويش را

 

يا فاطمه وَ يا كه علي جلوه ميكند

وقتي نشان دهد قد و بالاي خويش را

 

نور است و در تن سه نفر جلوه كرده است

اين نور قبل خلق بشر جلوه كرده است

 

اي خاك پاي توست تمام وجودها

هفت آسمان و خلقت گنبد كبودها

 

اي كيسه ي هميشه كرامت ميان شهر

آقاي مهرباني و آقاي جودها

 

آري نماز بي تو به قرآن قبول نيست

اي اولين سلام همه در قعودها

 

جبريل ما چگونه تو را پا به پا شود

درماندگي كجا و مسير صعودها

 

قربان چشم هاي تو دار و ندارها

قربان خاك پاي تو بود و نبودها

 

شكرخدا قبيله ي توكامل است و بس

كوري چشم عايشه ها،اين حسود ها

 

ما باتوأيم و با همه ي خانواده ات

عالم فداي زندگي صاف و ساده ات

 

از ما مگير تاب و تب شور و شين را

حُبِ علي همان شرف نشأتين را

 

از ما مگير شوق سفرهاي تا نجف

مكه ،مدينه ،سامره و كاظمين را

 

با حب خانواده ي تو سالهاي سال

بخشيده اند آبروي عالمين را

 

ما نذر كرده ايم كه بيرون بياوريم

از زير دِين،اين جگر زير دين را

 

ما قصد كرده ايم به ياري فاطمه

نائل شويم كرب و بلاي حسين را

 

بوسه مزن كنار تمناي دخترت

زير گلوي كوچك اين نور عين را

 

واي از دمي كه زينب كبري رسيده بود

وقتي رسيده بود كه حنجر بريده بود

 

علي اكبر لطيفيان

برگرفته از وبلاگ من غلام قمرم

 

*********************

 

اشعار عید سعید مبعث حضرت رسول(ص) - مسعود اصلانی

 

ببین که قلب زمین شور دیگری دارد

و در نگاه خودش نور باوری دارد

 

همین که غار حرا مست لفظ أقرأ شد

ز اعتبار نبی فکر دلبری دارد

 

ز های و هوی ملک گوش آسمان پر شد

و کنج سینه ی خود نور سروری دارد

 

تمام غار حرا مثل عرش اعلاء شد

دل رمیده ی او حال بهتری دارد

 

صدای حضرت جبریل میرسد بر گوش

هبوط کرده و حکم پیمبری دارد

 

به تو سلامِ خداوند یا رسول الله

بخوان به نام خداوند یا رسول الله

 

نگاه خیره ی دنیا به سمت غار حرا

چه می تپد دل بی تاب مردم بالا

 

برای یک قدم امشب مجال حرکت نیست

ز ازدحام ملائک به روی خاک خدا

 

برای اینکه به همراه خویش آوردند

پیام تهنیت منصب نبوت را

 

و اولین نفری که رسید و اشهد گفت

علی عالی اعلاست پشت غار حرا

 

در آن میانه ملائک به یک دگر گفتند

چه خالی است خدا جای حضرت زهرا

 

خوشا به حال خودم هم زبان سلمانم

خوشا به حال خودم شیعه ی مسلمانم

 

چراغ راه همه جلوه های ایمانت

دل رمیده ی ما بی قرار دستانت

 

برای اینکه بگیرند حاجت خود را

 شدند جمله ملائک دخیل دامانت

 

شما که جای خودت می رسی،جبرائیل

برای عرض ادب پیش پای سلمانت

 

پیامبران اوالعزم قبل تو آقا

شدند پیرو قرآن تو مسلمانت

 

تو از خدای خودت هم که دلبری کردی

رسول آینه ها با نوای قرآنت

 

نبوتت ابدی شد به اعتبار علی

به پشتوانه و گرمی ذوالفقار علی

 

مسعود اصلانی

 

*********************

 

اشعار عید سعید مبعث حضرت رسول(ص) - علی اکبر لطیفیان

  

 شما زمان شروع من ابتدای منید

مسیر سبز نجاتِ در انتهای منید

 

اگر چه "اسهد" لحنم مرا بلال نکرد

ولی همیشه شما اشهد صدای منید

 

به شوق روی شما هست وقف محرابم

شما تهجدمید و شما دعای منید

 

شما برای خدایید و من برای خودم

نه من برای شما نه شما برای منید

 

شما بهار، شما آسمان، شما برکات

به خاندان شما اهل بیت حق صلوات

 

بهشت را تو ظهور مصوّرش بودی

خدای آینه ها را تو دلبرش بودی

 

تو حق محضی و در خلوت خداوندی

کسی نبود فقط تو، تو در برش بودی

 

برای آن که خدا ناظر خودش باشد

شبیه آیینه ای در برابرش بودی

 

در آن زمان که درختی نبود و برگی هم

خدای بود و تو هم سیب نوبرش بودی

 

قرار نیست چهل سال بگذرد از تو

تو قبل از آمدنت هم پیمبرش بودی

 

مدینه تا که تو را داشت تا محمد داشت

خدا همیشه در آن شهر رفت و آمد داشت

 

فدائیان نگاهت شهید جانانند

ملازمان سر کوی تو بزرگانند

 

فراریان سر گیسویت پر از کفرند

اسیرهای سر زلفت اهل ایمانند

 

به عقل ناقص ما حق بده به تو نرسد

مگر عقول بشر از خدا چه می دانند

 

نگاه خاک نشینان خانواده ی تو

به غمزه مسئله آموز صد مسلمانند

 

رسول سبز ببینم که می شناسیشان

همین قبیله همین ها که شکل سلمانند

 

نگاه روشنت آن روز صرف سلمان شد

عرب کنار تو بود و عجم مسلمان شد

 

بهشت باغچه ی روشن سرای تو بود

گل محمدیِ دست بچه های تو بود

 

سلام اول صبح و غروب این خانه

مسیح خانه ی زهرای تو صدای تو بود

 

کمال روح تو با وحی پا نمی گیرد

نزول آیه نزول خودت برای تو بود

 

فقط نسیم خوشی شد نصیب جبرائیل

همین که مدت کوتاهی آشنای تو بود

 

تو را کمال نوشتند یا رسول الله

بزرگ آل نوشتند یا رسول الله

 

تو آفتابی و انوار آفتاب علی ست

کتاب سرّی و اسرار این کتاب علی ست

 

قرار شد همه عقد برادری خوانند

برای سهم شما حسن انتخاب علی ست

 

اگر تو خضر رهی مرتضاست موسایت

اگر تو آب بقایی بقای آب علی ست

 

اگر سوال کنند از تو حضرت حق کیست

قسم به ذات تو محکم ترین جواب علی ست

 

برای فخر تو این بس یگانه دامادت

جناب حضرت حیدر ابوتراب علی ست

 

به ذره گر نظر لطف بو تراب کند

به آسمان رود و کار آفتاب کند

 

علی اکبر لطیفیان

برگرفته از وبلاگ نود و پنج روز باران

 

 

*********************

 

اشعار عید سعید مبعث حضرت رسول(ص) - علی اکبر لطیفیان

  

 بر سر آشفته ام زلف پریشان ریخته

در دل حیران من آیات حیران ریخته

 

نیستم ناراحت از اینکه شهیدم کرده اند

خون من گر ریخته در پای جانان ریخته

 

سفره ی دل باز کردن پیش مهمان بهتر است

این دلم هر آنچه دارد پای مهمان ریخته

 

تا مقام قاب قوسین ات بلا باید کشید

در بیابان طلب خار مغیلان ریخته

 

گاه باید بیشتر همرنگ شد مثل اویس

نذر یک دندان جانان چند دندان ریخته

 

هر دو عالم عالمی دارند پیش مقدمش

این یکی دل ریخته است و آن یکی جان ریخته

 

گر چه آدم گرچه عیسی گرچه موسی بازهم

کمتر از درهای دربار تو دربان ریخته

 

بسکه خاطرخواه داری و عزیزی که خدا

جای گل روی سرت آیات قرآن ریخته

 

نذر این پیغمبری خوب است ذبحی رد کنی

در ضمیر عید مبعث عید قربان ریخته

 

آن قدر ذات خدا در تو تجلی کرده است

ز آن همه یک جلوه اش را در خراسان ریخته

 

با علی بودن فقط راه مسلمان بودن است

ورنه از این نا مسلمانها فراوان ریخته

 

شب ، شب مبعث ولی یاد نجف افتاده ام

بسکه از روی لبت ذکر علی جان ریخته

 

یانبی و یا نبی و یا نبی یا مصطفی

یا علی و یا علی و یاعلی یا مرتضی

 

 علی اکبر لطیفیان

برگرفته از وبلاگ نودو پنج روز باران

 

**********************

 

 اشعار عید سعید مبعث حضرت رسول(ص) - مهدی نظری

 

صفاي زندگيم آيه هاي قرآنت

بيا به مابركت ده به بركت نانت

 

تويي كه كعبه به دور سرتو مي گردد

رسول آينه ها، هستي ام به قربانت

 

كسي كه عطرگداي تو برمشامش خورد

چنان اُويس قرن مي شود پريشانت

 

تويي كه ماه بود مهرجانماز شبت

تويي كه حضرت حيدر شده مسلمانت

 

شبي بيا و مرا زائرحريمت كن

چرا كه عطرخدا مي وزد ز ايوانت

 

اگركه خاك كف پاي توست عرض و سماء

بهشت شاخه ياسي است كنج گلدانت

 

تويي كه در حرم چشمهات معلوم است

كه خاك پاي علي بوده است سلمانت

 

بيا و آتش جان مرا گلستان كن

بيا به حق حسينت مرا مسلمان كن

 

هميشه سفره لطفت به عالمي وا بود

حراي خانه تو جانماز زهرا بود

 

تويي كه وقت نماز جماعتت هرشب

هميشه درصف اول يقين مسيحا بود

 

مرابه خاك درت نوكريست اربابي

چرا كه خاك درت كوه طور موسي بود

 

هميشه دور و برخانه بهشتي تو

يكي دوتا نه، هزاران فرشته پيدابود

 

كسي كه ازدر اين خانه رهگذر مي شد

نديده روي تورا بدتر از زليخا بود

 

درآن حوالي گرم حجاز هم تنها

دل تو بود كه همواره مثل دريا بود

 

كسي كه پشت سرت حامي رسالت بود

نوشته اند كه تنها علي اعلا بود

 

علي كنار تو بود و تو هم كنار علي

وفاطمه همه جابود ذوالفقار علي

 

تو از نخست برايم پيامبر بودي

در آسمان خدا برترين قمر بودي

 

تكامل همه اديان به دستهاي تو بود

چرا كه پيش خدا بهترين بشربودي

 

پيمبران همه هم رأي بوده اند اينكه

تو از تمامي آنها رسول تر بودي

 

نديده ام كه كسي هم تراز تو باشد

تو از ولادتت آقا زخلق سر بودي

 

پيمبري تو از اولش مشخص بود

امين مردم و همواره معتبر بودي

 

پيمبران همه شاگرد مكتبت هستند

وعالمي همه مديون زينبت هستند

 

پيامبر شده اي كه براي تو باشيم

هميشه تابه ابد مبتلاي تو باشيم

 

تو گرم ذات خدا باش تاكه ماها هم....

...غلام و نوكر خلوت سراي تو باشيم

 

بيا كرم كن و كاري كن اينكه تا آخر

كنار خانه زهرا گداي تو باشيم

 

ببند گردن ما را به پاي سلمانت

كه تاهميشه به زير لواي تو باشيم

 

چه مي شود كه اويس قرن شويم و شبي

كنار صحن حسينت فداي تو باشيم

 

چه مي شود كه شبيه ابوذر و مقداد

بلالمان بكني تا عصاي تو باشيم

 

چه مي شود كه شبيه ملائكه هرشب

دخيل رشته اي از آن عباي تو باشيم

 

مرا شبيه غلامان خود معطر كن

عنايتي كن و من را غلام حيدر كن

 

قرار بود چهل روز در حرا باشد

و از تمامي مخلوق هم جدا باشد

 

قرار بود كه او باشد وخدا باشد

خدا معلم و شاگرد ،مصطفي باشد

 

كسي اجازه ندارد به اين حريم آيد

به غير يك نفر آن هم كه مرتضي باشد

 

خدا به غير نبي معتكف نمي خواهد

مقام هر كسي اين نيست با خدا باشد

 

همان كه كل بشر ريزه خوارخادم اوست

همان كه خاك درش مُهر انبيا باشد

 

همان كه فاطمه اش افتخار قرآن است

كسي نديده،چنين دختري كجا باشد

 

تمام حاجت اين  عبد روسياه اين است

چنين شبي حرم مشهدالرضا باشد

 

برات نوكريش را ابالحسن بدهد

كبوترانه شب جمعه كربلا باشد

 

بيا و عيدي من را بده به چشم ترم

بگيردست مرا و به كربلا ببرم

 

مهدی نظری

 

*********************

 

 

  

اشعار عید مبعث حضرت رسول(ص) - یوسف رحیمی

 

آیه آیه همه جا عطر جنان می آید

وقتی از حُسن تو صحبت به میان می آید

 

جبرئیلی که به آیات خدا مأنوس است

بشنود مدح تو را با هیجان می آید

 

مي رسي مثل مسيحا و به جسم کعبه

با نفس هاي الهي تو جان می آید

 

بسکه در هر نفست جاذبه‌ی توحیدی است

ریگ هم در کف دستت به زبان می آید

 

هر چه بت بود به صورت روی خاک افتاده‌ ست

قبله‌ی عزت و ايمان به جهان مي آيد

 

با قدوم تو براي همه‌ی اهل زمين

از سماوات خدا برگ امان مي آيد

 

نور توحيدي تو در همه جا پيچيده ست

از فراسوي جهان عطر اذان مي آيد

 

عرش معراج سماوات شده محرابت

ملکوتی ست در این جلوه‌ی عالمتابت

 

خاک از برکت تو مسجد رحمانی شد

نور توحید به قلب بشر ارزانی شد

 

خواست حق، جلوه کند روشني توحیدش

قلب پر مهر تو از روز ازل بانی شد

 

ذکر لب های تو سرلوحه‌ی تسبیحات است

عرش با نور نگاه تو چراغانی شد

 

قول و افعال و صفاتت همه نور محض اند

نورت آئينه‌ی آئين مسلماني شد

 

به سراپرده‌ی اعجاز و بقا ره یابد

هر که در مذهب دلدادگی ات فانی شد

 

خواستم در خور حُسن تو کلامی گویم

شعر من عاقبتش حسرت و حیرانی شد

 

اي که مبهوت تو و وصف خطي از حسنت

عقل صد مولوی و حافظ و خاقاني شد

 

«از ازل پرتو حسنت ز تجلي دم زد

عشق پيدا شد و آتش به همه عالم زد»

 

جنتی از همه‌ی عرش فراتر داری

تو که در دامن خود سوره‌ی کوثر داري

 

دیدن فاطمه ات دیدن وجه الله است

چه نیازی است که تا عرش قدم بر داری

 

جذبه‌ی چشم تو تسخیر کند عالم را

در قد و قامت خود جلوه‌ی محشر داری

 

عالم از هيبت تو، شوکت تو سرشار است

اسداللهی چون حضرت حيدر داری

 

حسنين اند روی دوش تو همچون خورشید

 جلوه‌ی نورٌ علي نور ، مکرر داری

 

اهل بیت تو همه فاتح دل ها هستند

روشني بخش جهان، قبله‌ی دنيا هستند

 

اي که در هر دو سرا صبح سعادت با توست

رحمت عالمي و نور هدايت با توست

 

چشم امید همه خلق و شکوه کرمت

پدر امتي و اذن شفاعت با توست

 

با تو بودن که فقط صرف مسلماني نيست

آنکه دارد به دلش نور ولايت، با توست

 

بي ولاي علي اين طايفه سرگردانند

دشمني با وصي ات، عين عداوت با توست

 

بايد از باب ولاي علي آيد هر کس

در هواي تو و در حسرت جنت با توست

 

سالياني ست دلم شوق زيارت دارد

يک نگاه تو مرا بس، که اجابت با توست

 

کاش مي شد سحري طوف مدينه آنگاه

نجف و کرب و بلا و حرم ثارالله

 

یوسف رحیمی

 

******************

 

 

اشعار عید مبعث حضرت رسول(ص) - سید محمد جواد شرافت

 

اي لهجه ات ز نغمه ي باران فصيح تر

لبخندت از تبسم گلها مليح تر

 

بر موي تو نسيم بهشتي دخيل بست

يعني نديده از خم زلفت ضريح تر

 

اي با خداي عرش ز موسي کليم تر

با ساکنان فرش ز عيسي مسيح تر

 

وقتي سوال مي شود از بهترين رسول

از نام تو چه پاسخي آيا صحيح تر؟

 

با ديدن تو عشق نمکگير شد که ديد

روي تو را ز چهره ي يوسف مليح تر

 

تو حسن مطلع غزل سبز خلقتي

حسن ختام قصه ي ناب نبوتي

 

 بر چهره ي تو نقش تبسم هميشگي

در بين سينه ات غم مردم هميشگي

 

دريايي و نمايش آرامشي ولي

در پهنه ي دل تو تلاطم هميشگي

 

در وسعتي که عطر سکوت تو مي وزد

باراني از ترانه، ترنم هميشگي

 

با حکمت ظريف تو ما بين عشق و عقل

سازش هميشگي و تفاهم هميشگي

 

خورشيد جاودانه ي اشراق روي توست

سرچشمه ي «مکارم الاخلاق» خوي توست

 

تکرار نام تو شده آواز جبرئيل

آگاهي از مقام ،تو اعجاز جبرئيل

 

تا اوج عرش در شب معراج رفته اي

بالاتر از نهايت پرواز جبرئيل

 

مثل حرير روشني از نور پهن شد

در مقدم «براق» پر باز جبرئيل

 

مداح آستان تو و دوستان توست

بايد شنيد وصف شما را ز جبرئيل

 

سرمست نام توست بزرگ فرشتگان

پير غلام توست بزرگ فرشتگان

 

در آسمان عرش تمام ستاره ها

بر نور با شکوه تو دارند اشاره ها

 

چشم تو آينه ست؛ نه، آيينه چشم توست

بايد عوض شود روش استعاره ها

 

شصت و سه سال عمر سراسر زلال تو

داده ست آبرو به تمام هزاره ها

 

عيسي کشند و غمزده ناقوس ها ولي

نام تو زنده است بر اوج مناره ها

 

گلواژه اي براي هميشه است نام تو

«ثبت است بر جريده ي عالم دوام تو»

 

سيد محمد جواد شرافت

 

 

*****************

 

 

 

اشعار مبعث حضرت رسول(ص) - علی اکبر لطیفیان

  

عشقت مرا اسیر بیابان نوشته است

مجنون ترین صحابی دوران نوشته است

 

این هم ز مشکلات و مکافات عاشقی ست

دست مرا برای گریبان نوشته است

 

از دست اختیار تو راه فرار نیست

این جبر را خدات به پامان نوشته است

 

مانند تو امیر، فقط یک نفر ،ولی

مانند من اسیر فراوان نوشته است

 

شکر خدا که نام مرا اعتبار تو

سلمان نوشته است مسلمان نوشته است

 

نام تو را به آب طلا دست کردگار...

...بالای تخت و تاج سلیمان نوشته است

 

کم ناز کن دو آیه از این سوره را بخوان

اصلاً خدا برای تو قران نوشته است

 

امشب قلم زدند پریشانی مرا

با تو رقم زدند مسلمانی مرا

 

قرآن بخوان و راه خدا را نشان بده

توحید را نشان زمین و زمان بده

 

قرآن بخوان و با نفس آسمانی ات

این مرده های روی زمین را تکان بده

 

قرآن بخوان و بال مرا از قفس بگیر

اندازه ی شعور پرم آسمان بده

 

آخر چقدر قوم پسر دار میشوند

دختر به دست دامن این مادران بده

 

جز با صدای عشق مسلمان نمیشوم

پس لطف کن خودت درِ گوشم اذان بده

 

قرآن بخوان و بگو که خدا واحد است و بس

هرکه ادلّه خواست، علی را نشان بده

 

تو آسمان مکه ای و ماه تو علی ست

تنها دلیل روشنی راه تو علی ست

 

ای همسر خدیجه،خدیجه فدای تو

قربان مهربانی لحن صدای تو

 

پایین بیا ز کوه، دخیلی بیاورند

دست توسل همگان بر عبای تو

 

امشب فرشته ها همه پرواز می کنند

اطراف آستانه ی غار حرای تو

 

از این به بعد چشم تمام قنوت ها

ایمان می آورند به یا ربّنای تو

 

از این به بعد شمس و قمر روی دست تو

از این به بعد ملک و مکان زیر پای تو

 

یک بال هیچ وقت به جایی نمیرسد

قران برای توست علی هم برای تو

 

احمد شدی ،کتاب شدی ،مصطفی شدی

حالا تمام دار و ندار خدا شدی

 

امشب که تاج نور نشاندند بر سرت

خالیست ای نبی خدا جای مادرت

 

آن بانویی که زحمت بسیار میکشید

تا این که این زمانه ببیند پیمبرت

 

این افتخار بس که خدیجه است خانمت

این اعتبار بس که بتول است دخترت

 

ای زیر سقف فاطمه ات عرش دومّت

دیدار روی فاطمه معراج دیگرت

 

غیر از کلام حق سخنی بر لبت نبود

هر ظهر جمعه وقف علی بود منبرت

 

هرجا که پا نهادی و هر جا که سر زدی

دیدی علی امیر نجف را برابرت

 

فکر برادری؟ چه کسی بهتر از علی

از این به بعد شاه ولایت برادرت

 

از این بعد شیر خدا آفتاب توست

مهر علی تمامی دین کتاب توست

 

شصت و سال زندگیت مهربان گذشت

با کیسه های وصله ایِ آب و  نان گذشت

 

شصت و سال زندگیت بین کوچه ها

در بنده ی خدا شدنِ این و آن گذشت

 

گاهی میان دورترین خانه ی زمین

گاهی میان دورترین آسمان گذشت

 

گاهی کنار سفره ی بیوه زنان شهر

گاهی کنار خاطره ی کودکان گذشت

 

وقت نزول ، حضرت خاکی نشین شدی

وقت صعود، ردّ تو از بیکران گذشت

 

آن روزها که شعب ابیطالبی شدی

ایام درد بود ولی همچنان گذشت

 

ای آنکه زندگی تو خرج نجات شد

ای آنکه زندگی تو با مردمان گذشت

 

برگرد رنج و درد بشر را نگاه کن

این زندگی سرد بشر را نگاه کن

 

یک عده ای به عشق تو دور از وطن شدند

یک عده ای ندیده اویس قَرَن شدند

 

از خانواده ام  همه عبد الله شما

از خانواده ات همه آقای من شدند

 

تو پیر خانواده ،بزرگ قبیله ای

محصول زندگانی تو پنج تن شدند

 

یک عده زینب و علی و فاطمه شدند

یک عده ای حسین شدند و حسن شدند

 

بعد تو دختر تو و زینب کنار هم

مشغول کار بافتن پیرهن شدند

 

یک عده بچه های تو پاره جگر، ولی

یک عده بچه های تو پاره بدن شدند

 

این کشته ها تمام جگر گوشه ی توأند

یا ایها الرسول ببین بی کفن شدند

 

«یا مصطفاه » این تن پامال را ببین

این کشته ی فتاده به گودال را ببین

 

علی اکبر لطیفیان

 

******************

 

 

اشعار عید مبعث - رحمان نوازنی

 

رسول حجاز

 

آن شب زمین شکست و سراسر نیاز شد

در زیر پای مرد خدا جا نماز شد

 

کعبه خودش میان جماعت به صف نشست

آمد امام قبله و وقت نماز شد

 

دریاچه های آتش نمرود خشک شد

باران گرفت و خاک زمین دل نواز شد

 

کم کم نگاه رود به دریا رسیده بود

چون پستی و بلندی دنیا تراز شد

 

آئینه ای که قدّ خدا ایستاده بود

پا بر زمین نهاد و زمین سرفراز شد

 

دیگر خدا برای زمین نامه می نوشت

با آن کبوتری که رسول حجاز شد

 

امشب همه به خاطر روی گل علی

صَلّوا علی النّبی و صلّوا علی علی  

 

خورشید مکه آمد و صبح خدا دمید

آری هوا خنک شد و مکه نفس کشید

 

آن روز اگر هوای زمین پر شد از بهشت

عطر محمّدی خدا داشت می وزید

 

عطری که بر جبین عرق کرده ی تو بود

عطری که از عصاره ی خورشید می چکید

 

گل آن قدر هوای تو را کرده بود که

کِل می کشید پیش تو جامه می درید

 

فریاد می کشید که صلّوا علی النبی

هی جامه می درید که خیر البشر رسید

 

آری خدا بهانه عشق تو را گرفت

که این همه برای تو پروانه آفرید

 

امشب فقط به خاطر روی گل علی

صلوا علی النبی و صلوا علی علی

 

ای ابروان گنبدیت معبد خدا

لبخند تو نشانه خوش آمد خدا

 

تنها فرشته ای که پر و بال می زنی

بر آسمان سبزترین گنبد خدا

 

تنها محمدی که قدم می زنی خودت

بین حیاط خلوتی احمد خدا

 

آری سر کلاس نبوت فقط تویی

آقای انبیاء خدا، ارشد خدا

 

لبخند مهربان تو و ناز اخم تو

هر دو نشانه ای است ز جزر و مد خدا

 

با سجده های سبز نمازت رسیده است

گلدسته های بندگیت تا قد خدا

 

دستان سبز توست که ما را رسانده است

امشب به پای بوسی این مشهد خدا

 

امشب فقط به خاطر روی گل علی

صلوا علی النبی و صلوا علی علی

 

یک شب خدا قلم زد و طرح تو را کشید

یک طرح بی نظیر به شکل خدا کشید

 

تا آفتاب بُرد قلم موی خویش را

آن گاه نقش روی تو را از طلا کشید

 

موی تو را کشید و به والیل لب گشود

تا روز روشن آمد و شمس الضحی کشید

 

اسماء خویش را به سر و روی طرح ریخت

آن گاه جلوه کرد و تو را مصطفی کشید

 

تبریک گفت بر خودش و حسن خلقتش

و هی تو را به رشته ی مدح و ثنا کشید

 

یک آینه به دست تو داد و برای تو

یک فاطمه کنار تو و مرتضی کشید

 

دل تنگ صحبت تو شده بود که خدا

دست تو را گرفت و غار حرا کشید

 

امشب فقط به خاطر روی گل علی

صلوا علی النبی و صلوا علی علی

 

قلبت میان قلب علی اعتکاف داشت

چشمت همیشه در پی زهرا طواف داشت

 

این رد سینه چاکی عشق علی توست

کعبه اگر به سینه خود یک شکاف داشت

 

کعبه خودش برای خودش کعبه گاه داشت

کعبه خودش میان نجف یک مطاف داشت

 

او ماه فاطمه است که در اوج آسمان

با یازده ستاره خود ائتلاف داشت

 

یوسف علی است، یوسف مصری غلام او

او هم به صف نشست و به دستش کلاف داشت

 

این روز و شب از اول خلقت برای یک

ذره  ز خاک پای علی اختلاف داشت

 

امشب فقط به خاطر روی گل علی

صلوا علی النبی و صلوا علی علی

 

عطر بهار آمد و پروانه جان گرفت

قدری نفس کشید و ره آسمان گرفت

 

مردی رسید عاطفه باران شد این زمان

خنجر ز دست و پنجه دختر کُشان گرفت

 

شد عاقبت به خیر زمین با رسیدنش

گرچه به طول عمر زمین ها زمان گرفت

 

در کوچه های درد خدا پرسه می زند

شاید که مردی آمد و  از او نشان گرفت

 

باید که شعر ناب تو  را با علی سرود

تا از علی به نام تو یک لقمه نان گرفت

 

یادش بخیر خانه آتش گرفته اش

آن خانه ای که شعله زخم زبان گرفت

 

یادش بخیر پشت در افتاد بر زمین

و ناله ای که در نفس آسمان گرفت

 

امشب فقط به خاطر روی گل علی

صلوا علی النبی و صلوا علی علی

 

رحمان نوازنی

بر گرفته از وبلاگ حسینیه

 

 

******************

 

 

اشعار عید سعید مبعث حضرت رسول(ص) - سید محمد حسین حسینی

 

امروز قلب عالم و آدم حرای توست

این کوه نور شاهد حرف خدای توست

 

مکه دگر برای بزرگیت کوچک است

فریاد کن رسول که دنیا برای توست

 

اقرأ باسم ربّک یا ایها الرسول

قران بخوان امین که همین آشنای توست

 

لات و هبل برای تو تعظیم کرده اند

وقتی که قلب سنگی عُزی فدای توست

 

خورشید و ماه بین دو دست تو دلخوشند

یعنی تمام تکیه عالم عصای توست

 

بعد از هزار سال دگر میشناسمت

وقتی که جای جای دلم رد پای توست

 

فریادتان تمام زمین را گرفته است

امروز هر چه میشنوم از صدای توست

 

  سید محمد حسین حسینی